Reżyseria: Jean Pierre Amiel
Występują: Elie Lemboussou, Roch Banzouzi, Jacky Makosso, Buanda N'Gandu, Bienvenue Mabouya

My, mieszkańcy Kongo, jesteśmy narodem przyjaznym otoczeniu
Tchicaya U Tam'si

Kultura afrykańska jest nader interesującą z dwojakiego punktu widzenia. Z jednej strony - choć nie ma tu muzeów ani bibliotek - jest autentyczna, wciąż pozostaje nienaruszona mimo licznych trudności, które nawiedzały ten kontynent. Afryka jest nadal przedziwnym rajem, którego zakazany owoc dla Zachodu zwie się Autentycznością. Kultura afrykańska pozostaje wciąż żywa, w jej tworzeniu każdy może uczestniczyć, jest przekazywana ustnie pozostając integralną częścią codziennej komunikacji. Nie jest kulturą ani skostniałą, ani zamkniętą w jakimś wąskim kręgu, jest żywa. "W Afryce - dodaje Jean-Pierre Amiel - teatr jest wszędzie, a życie codzienne jest teatrem, jak pieśni, tańce, opowiadania."
Z drugiej strony, kultura afrykańska ma charakter uniwersalny, gdyż powstała na oryginalnych biorytmach. Dostępna dla wszystkich łączy człowieka nie tylko z jego ziemią i otoczeniem, ale też pozwala odczuć przyjemność bycia w harmonii ze swoim ciałem i otaczającą go przyrodą.
Przedstawienie Słońca Afryki demonstruje potęgę i piękno afrykańskiej kultury. Compagnie Amiel-Punta Negra przekazuje z jednej strony tradycje przodków, z drugiej elementy kulturowe wyrażane tańcem i muzyką. Jest swoistym świętowaniem opartym na różnorodnych rytmach, muzyce, śpiewie i tańcu. Spektakl składa się z tańców Afryki Środkowej, w szczególności z regionów Kongo, inspirowanych tańcami tradycyjnymi, wykonywanymi podczas rytualnych uroczystości. Wśród prezentowanych zobaczymy:

• tańce wojowników: po długim okresie inicjacji, odzwierciedlają przejście młodych chłopców w wiek dorosłości;
• taniec powrotu do zdrowia wykonywany przez czarowników
• Pendé (wyjście masek)
• Mami Yokolé (taniec młodej dziewczyny)
• Mapassa (taniec świętujący narodziny bliźniąt)
• Manianga (taniec zaślubin)
• Ekonda (taniec prób, aby podkreślić siłę zdrowych mężczyzn)
• Gaza (dziękczynny taniec myśliwych za dobre łowy skierowany do bóstw myślistwa)
• Yima (taniec mieszany z wykorzystaniem mioteł i wachlarzy celem uświetnienia żniw i odpędzenia insektów)
• Tchiluba (taniec uwodzicielski).

Wszystkie te uroczyste odmiany tańca przeplatają się z wątkiem rytmicznego, śpiewanego opowiadania, wykorzystującego liczne zagadki. Tancerzom towarzyszy muzyka wykonywana na wielu instrumentach: bębnach (Ngoma, Djembé, Lokolé), balatonie (przypomina ksylofon), naszy (rodzaj małego pianina używanego przez czarowników), grzechotkach i dzwonkach (grzechotki nożne).

Przedstawiena: sobota, 26 VI 2004, 20.30 (Plac przed Teatrem Dramatycznym), niedziela, 27 VI 2004, 21.00 (Amfitetr)
Pokazy: piątek, 25 VI 2004, 20.00; sobota, 26 VI 2004, 20.00; niedziela, 27 VI 2004, 13.30 (Rynek Kościuszki)