Na podstawie na tradycyjnych widowisk bractwa myśliwych Malinké, Mali.

Adaptacja: Diakaridia Keita i Agnieszka Kędzierska
Muzyka: Bala Bagayoko
Zdjęcia: Agnieszka Kędzierska, Laboratorium Llcan CNRS

Wykonanie: Diakaridia Keita

Mande są jedną z najliczniejszych i najważniejszych grup etnicznych Afryki Zachodniej. Mimo że ich tańce i muzyka cieszą się renomą i zainteresowaniem innych ludów afrykańskich, są słabo znane w Europie. Tańce i działania teatralne myśliwych Malinké, zamieszkujących południowo-wschodnie Mali, nigdy nie były prezentowane europejskiej publiczności.
Diakaridia Keita ze wsi Sélofara jest mistrzem - myśliwym uznanym i słynnym w regionie Naréna. Uczestniczy on w rytualnych uroczystościach myśliwych i profesjonalnie uprawia teatr od ponad dwudziestu lat. Spektakl Łowy odwołuje się do rytualnych tradycji bractwa myśliwych, ezoterycznej organizacji, której początki sięgają trzeciego wieku p.n.e., i która przyczyniła się do powstania średniowiecznego królestwa Mali. Tańce i techniki poruszania się myśliwych od dawno inspirowały europejskich twórców i teoretyków teatru, m.in. Jerzego Grotowskiego czy Eugenio Barbę. W tej archaicznej formie ruchu scenicznego dostrzegali oni nie tylko źródła wszelkich widowisk, ale też podstawowe i uniwersalne sposoby posługiwania się w sposób niezwykły ludzkim ciałem. Spektakl Diakaridia Keity jest zatem okazją do podróży nie tylko w przestrzeni lecz i w czasie, zaproszeniem do wyprawy w magiczną krainę rozsłonecznionej sawanny i w głąb tonących w pomroce dziejów technik psychofizycznych.
Spektakl, rozpoczynający się tradycyjnym pozdrowieniem starszyzny bractwa, składa się z czterech części. Faza wstępna składa się z imitacji wróżenia z piasku, z użyciem orzechów kola, inkantacji skierowanych do fetysza myśliwskiego i praktyk zielarskich mających na celu uczynienie polowania owocnym. Część druga polega na odegraniu skradania się do zwierzyny i oddania strzału. Jest ona zakończona rytualnym unicestwieniem sił witalnych zwierzęcia, które mogłyby, w akcie zemsty zaatakować myśliwego. Trzecią część programu stanowią tańce myśliwskie. Diakaridia Keita demonstruje szereg kroków wymagających mistrzostwa technicznego i koncentracji psychicznej. Ostatnia część spektaklu jest pokazem sztuczek magicznych. Stanowią one tradycyjny element ceremonii myśliwskich, który pozwala poszczególnym członkom bractwa zabłysnąć sprawnością i pomysłowością, jak też unaocznić ich moc magiczną.
Spektakl odbywa się z towarzyszeniem tradycyjnej muzyki myśliwskiej Malinké nagranej we wsi Sélofara w Mali, podczas występów muzyka-myśliwego Bala Bagayoko. Gra on na instrumencie zwanym sinbi, będącym rodzajem lutni. Słowa pieśni opiewają heroiczne czyny wielkich myśliwych z przeszłości, opisują elementy stroju i akcesoriów myśliwskich, stanowią też pouczenie etyczne myśliwego.

Przedstawiena: sobota, 26 VI 2004, 21.45 (Plac przed Teatrem Dramatycznym), niedziela, 27 VI 2004, 17.30 (Rynek Kościuszki)
Pokazy: wtorek, 22 VI 2004, 18.00 (Muzeum Podlaskie); piątek, 25 VI 2004, 19.00; sobota, 26 VI 2004, 11.00 i 18.30; niedziela, 27 VI 2004, 12.00 (Rynek Kościuszki)