Wydział Sztuki Lalkarskiej Akademii Teatralnej imienia Aleksandra Zelwerowicza z siedzibą w Białymstoku powstał w 1975 roku. Rektorem Uczelni, która nosiła do 1996 roku nazwę Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, był wówczas prof. Tadeusz Łomnicki, jeden z najwybitniejszych polskich aktorów. To jego decyzja zaważyła, że działające od 1.IX.1974. przy Białostockim Teatrze Lalek trzyletnie Studium Aktorskie Teatru Lalek, kierowane przez dyrektora Teatru Krzysztofa Raua, zostało z nowym rokiem akademickim 1975/1976 przekształcone w zamiejscowy Wydział Lalkarski warszawskiej PWST im. Zelwerowicza, a słuchacze studium otrzymali indeksy wyższej uczelni artystycznej, jednej z nielicznych wówczas w Europie (choć drugiej już w Polsce, po Wrocławiu) szkół kształcących aktorów-lalkarzy. 

Powołanie w Białymstoku najpierw Studium, a następnie Wydziału Lalkarskiego PWST, było inicjatywą "wyrosłą z oceny stanu i potrzeb lalkarstwa", dysponującego 26 profesjonalnymi teatrami lalek i tylko jedną uczelnią lalkarską we Wrocławiu. Lata siedemdziesiąte przyniosły po raz pierwszy w Polsce stabilizację w kształceniu lalkarzy, zwłaszcza od momentu, gdy do wrocławskiej dołączyła szkoła białostocka. 

Pierwszym dziekanem Wydziału Lalkarskiego w Białymstoku został Jan Wilkowski - jeden z najznakomitszych lalkarzy polskich okresu powojennego, aktor i reżyser, twórca wielkich spektakli polskiego lalkarstwa: "Guignol w tarapatach" Wilkowskiego i Moszczyńskiego, "O Zwyrtale muzykancie" wg Przerwy-Tetmajera, "Spowiedź w drewnie" wg własnego scenariusza, "Dekameron 8,5" wg Boccaccia, "Zielona Gęś" Gałczyńskiego, autor cyklu sztuk o misiu Rymcimci, ulubionym bohaterze dziecięcej widowni i telewizyjnych seriali lalkowych: "Teatrzyk w koszu", "Ula z Ib", "Ula z IIb", "Ula i świat", "Przygody skrzata Dzięcielinka". Jan Wilkowski był "duszą" Wydziału Lalkarskiego, później także Wydziału Reżyserii Teatru Lalek, wieloletnim profesorem i mistrzem białostockich lalkarzy aż do swej śmierci w 1997 roku. 

Pierwszym prodziekanem Wydziału Lalkarskiego, jego organizatorem i sprawcą, a także rzeczywistym szefem szkoły przez wiele lat był Krzysztof Rau - lalkarz, reżyser, dyrektor teatrów lalek, najpierw w Białymstoku, potem w Warszawie i Bielsku-Białej. Krzysztof Rau był też przez dwie kadencje prorektorem warszawskiej PWST aż do 1990 roku.

Wydziałem Lalkarskim kierowali w kolejnych latach aktorzy, reżyserzy i dyrektorzy teatrów lalek: Tomasz Jaworski, Jan Plewako, Wojciech Kobrzyński, Wiesław Czołpiński.

W 1980 roku w Białymstoku powstał Wydział Reżyserii Teatru Lalek, którym kierował początkowo Henryk Jurkowski, później Wojciech Wieczorkiewicz i Stanisław Ochmański. W początku lat 90. obydwa wydziały przekształcono w jeden Wydział Sztuki Lalkarskiej, z dwoma kierunkami: aktorskim i reżyserskim.

W ciągu 30 lat istnienia uczelnię białostocką opuściło 352 absolwentów, w tym 35 reżyserów teatru lalek. Absolwenci Wydziału Sztuki Lalkarskiej pracują w niemal wszystkich teatrach lalek, w wielu stanowią większość w zespołach aktorskich. Aż połową polskich teatrów lalek kierują wychowankowie białostockiej Akademii Teatralnej. Wielu dyplomowanych aktorów-lalkarzy znalazło zatrudnienie w teatrach dramatycznych, radiu i telewizji, gdyż szkoła białostocka oferuje wszechstronne przygotowanie aktorskie, odpowiadające zainteresowaniom współczesnego teatru (teatr plastyczny, teatr przedmiotu, lalki, maski i aktora).

Wydział Sztuki Lalkarskiej mieści się w centrum Białegostoku, w obszernym, secesyjnym gmachu, w którym zachowały się fragmenty dekoracji z początku XX wieku. Oprócz sal wykładowych, sal ćwiczeń aktorskich i lalkowych, pracowni teatralnych, plastycznych i muzycznych, auli, biblioteki, sali gimnastycznej, pracowni technicznych i warsztatów szkolnych, w kompleksie przy ul. Sienkiewicza 14 ma swoją siedzibę Teatr Szkolny, noszący od 1999 roku imię Jana Wilkowskiego. Scena Teatru Szkolnego to nie tylko miejsce prezentacji studenckich, to także miejsce spotkań z ciekawymi zjawiskami we współczesnym świecie teatru lalek, to przede wszystkim jeszcze jedna scena w mieście, skierowana do młodej, aktywnej, poszukującej publiczności Białegostoku.